برخلاف نوزادان ترم، نوزادان نارس یا کم وزن ذخایر مواد مغذی کمتری نسبت به نوزادان ترم دارند (مک گوایر و همکاران، 2004). این نوزادان به ویژه نیازهای تغذیه ای بالایی برای حمایت از رشد و تکامل سریع خود دارند. در واقع، رشد طبیعی جنین در رحم بسیار سریع است: وزن بدن جنین برای مثال تنها در 6 هفته بین هفته های 30 و 36 بارداری دو برابر می شود (Koletzko et al., 2014). در نتیجه در برابر هر گونه کمبود تغذیه ای آسیب پذیر هستند.

ترکیب بدن نوزادان نارس بسیار متفاوت از نوزادان ترم است. این نوزادان ذخایر کمتری (انرژی، عناصر کمیاب و ویتامین ها) دارند و از نظر بیولوژیکی و متابولیکی بسیار نابالغ هستند. در نتیجه، نوزادان نارس و با وزن کم هنگام تولد در موقعیتی نامطمئن هستند و در معرض عوارض متعددی قرار دارند (لیو و همکاران، 2016؛ بوکوئین، 2018؛ بلنکو و همکاران، 2019؛ چاوان پیبون و همکاران، 2019؛ کینی و رودا. ، 2019؛ یونیسف-WHO، 2019).

نابالغی ها توانایی آنها را برای متابولیسم غذا کاهش می دهد و در نتیجه خطر کمبود را افزایش می دهد. به عنوان مثال، نوزادان نارس ظرفیت هضم پروتئین معده کمتری نسبت به نوزادان ترم دارند که می تواند جذب مواد مغذی را مختل کند (Demers-Mathieu et al., 2018). بنابراین تغذیه تخصصی برای رسیدن به نیازهای ویژه آنها ضروری است.