سین بیوتیک ها در تغذیه نوزادان
شیر مادر به عنوان ایده آل ترین غذا در دوران شیرخوارگی در نظر گرفته می شود و مواد مغذی حیاتی را نه تنها برای خود نوزادان، بلکه برای میکروب های مفیدی که در دستگاه گوارش آنها زندگی می کنند، فراهم می کند. این جوامع میکروبی پیچیده که روده نوزاد را در خود جای داده اند، به اصطلاح میکروبیوتای روده را تشکیل می دهند.
مطالعات اخیر بر روی میکروب های روده نشان داده است که اکوسیستم میکروبی در دستگاه گوارش انسان بسیار پیچیده است و توسعه یک فلور روده طبیعی یک فرآیند تدریجی و پیچیده است. عوامل مختلفی که بر رشد میکرو فلور روده تأثیر میگذارند عبارتند از نحوه زایمان، محیط هنگام تولد، اقدامات بهداشتی، آلودگیهای محیطی، فلور مدفوع، واژن و پوست مادر، مرحله رشد دستگاه گوارش و نوع خوراک مصرفی.
تحقیقات نشان داد که پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها می توانند بر ترکیب و رشد میکرو فلور روده به ویژه در ماه های اول زندگی که بسیار حیاتی هستند، تأثیر بگذارند. علیرغم فواید واضحی که از مکمل پروبیوتیک ها یا پری بیوتیک ها به شیرخشک نوزادان حاصل می شود، افزودن همزمان آنها به غذای کودک می تواند در اوایل زندگی بسیار مؤثرتر باشد. سینبیوتیکها مخلوطی از پروبیوتیکها و پریبیوتیکها هستند که بقای و شیوع باکتریهای مفید در دستگاه گوارش را از طریق روشی بسیار مؤثرتر تضمین میکنند: تکثیر میکروبها و غلبه بر پاتوژنهای موجود در روده در هنگام ورود به دستگاه گوارش همیشه آسانتر است. با بستر آن، پری بیوتیک. از طریق این مکانیسم، سینبیوتیکها هنگامی که در تغذیه نوزادان تجویز میشوند میتوانند منجر به دستیابی به تعادل میکرو فلور شوند که کلید یک فرد سالم است.
در غیاب شیر مادر، شیرخشکهای مختلف شیرخوار ممکن است جایگزین مناسبی نباشند، زیرا هنوز نتوانستهاند نیازهای حیاتی تغذیهای و فیزیولوژیکی نوزادان را برآورده کنند. اما با مکمل های سین بیوتیک ها در تغذیه نوزادان، شیرخشک های شیرخوار به غذای ایده آل برای نوزادان تبدیل می شوند، زمانی که استاندارد طلایی در تغذیه، یعنی شیر مادر، قابل اجرا نیست.